شریف‌امامی رفت، ازهاری آمد

سعید بشیرتاش، ابراهیم نبوی

دولت شریف‌امامی رفت

جعفر شریف‌امامی، پس از ۷۰ روز صدارت در مقابل مشکلات فراوان و وخامت اوضاع از نخست وزیری کناره‌گیری کرد.

وی که از یک‌سو به عنوان فراماسون و یکی از مهم‌ترین استادان لژهای فراماسونری ایران شناخته شده و از سوی دیگر به عنوان یک چهره مذهبی از یک خانواده مذهبی شناخته می شد، پس از دو ماه دشوار از کشتار ۱۷ شهریور تا کشتار سیزدهم آبان، از دولت کناره‌گیری کرد.

وی که دولتش با هدف و عنوان «آشتی ملی» تشکیل شده بود، روز چهاردهم آبان کنار رفت و دولت را به دست ارتشبد ازهاری، نظامی وفادار به پادشاه ایران سپرد.

در پی واقعه سیزدهم آبان وزیر علوم استعفا داد

دکتر ابوالفضل قاضی شریعت‌پناهی، وزیر علوم و آموزش و پرورش در پی نمایش فیلم کشتار دانشگاه تهران از سمت خود استعفا داد.

به دنبال پخش فیلم تکان‌دهنده وقایع سیزدهم آبان دانشگاه تهران که در آن صحنه شلیک مستقیم نیروهای نظامی به دانشجویان از تلویزیون ایران نشان داده شد، وزیر علوم و آموزش و پرورش از مقام خود استعفا داد.

پخش این فیلم چنان بر افکار عمومی مردم تاثیر گذاشت که حکومت مجبور شد تا در مقابل این واقعه واکنش جدی از خود نشان بدهد.

همچنین شهرستانی، شهردار تهران طی نامه‌ای به شریف‌امامی نوشت: «فیلم مستند جریان تکان‌دهنده هجوم مسلحانه به دانشجویان دانشگاه تهران که از برنامه دیشب صدا و سیمای ایران پخش شد، برای مردم ایران جای تردید نگذاشت که دولت آشتی ملی جنابعالی قادر نیست مشکلات موجود مملکت را حل کند».

نیروهای چپ از آیت‌الله خمینی انتقاد کردند

به دنبال صدور اطلاعیه آیت‌الله خمینی خطاب به دانشجویان و محصلین که در ۱۶ مهر در پاریس منتشر شده بود و در آن آیت‌الله به صراحت نیروهای چپ غیرمذهبی و کمونیست را متهم به انحراف و فریب خوردگی و وابستگی به بیگانه کرد، انتقاداتی از سوی جریان چپ از آیت‌الله انجام شد.

در مطلب بلندی که در همین مورد در سومین شماره «ایرانشهر» نوشته شده است، بعد از تحلیل مواضع و دیدگاه‌های آیت‌الله خمینی چنین نتیجه‌گیری شده است:

«به نظر بسیاری از ناظران سیاسی مواضع ضدکمونیستی آیت‌الله خمینی با رهنمودی که از خود پیام خطاب به دانشجویان صادر و از آنان خواسته شده که «برای نجات کشور از تفرقه و تشتت سخت احتراز کنند»، مستقیماً در تضاد است. عکس‌العمل‌هایی که پس از صدور این پیام از طرف نیروهای چپ ـ و نیروهای مذهبی ضد مارکسیست ـ ابراز شده این نظر را تائید می‌کند».

به نوشته هفته‌نامه «ایرانشهر» در دانشگاه تهران هفته گذشته برای اولین بار نیروهای مذهبی و مارکسیست جدا از یکدیگر به سازماندهی تظاهرات خود پرداختند.

نیروهای مذهبی که پرچم سبز برافراشته بودند شعارهای مذهبی و حکومت اسلامی حمل می‌کردند و مارکسیست‌ها با همراه داشتن پرچم قرمز شعارهایی به نفع نیروهای کارگر و زحمتکش خلق می‌دادند.

این دو‌دستگی البته دوامی نداشت و از دوشنبه هفته جاری که به عنوان هفته همبستگی اعلام شده تظاهرات یکپارچگی با شرکت همه دانشجویان در دانشگاه صورت گرفت و شعارهای واحدی از طرف دانشجویان مطرح شد.

در این تظاهرات، عده‌ای از جمله ناصر پاکدامن، علی اصغر حاج سید جوادی، منوچهر هزارخانی، شفیعی کدکنی، مصطفی رحیمی و نمایندگان کانون وکلا سخن گفتند.

روز سه‌شنبه بیش از پنجاه هزار نفر در این تظاهرات شرکت کردند و وحدت شعارها به طور چشمگیری همبستگی جنبش دانشجویی را به نمایش گذاشت.

روز چهارشنبه دکتر متین دفتری به نمایندگی از طرف کمیته حمایت از زندانیان سیاسی سخن گفت و اظهار داشت: «ما خواستار آزادی بی‌قید و شرط تمام زندانیان سیاسی هستیم».

اعتراض به اختناق و سانسور داخلی در آیندگان

به گزارش هفته‌نامه «ایرانشهر» در لندن، کارکنان تحریریه روزنامه آیندگان به عنوان اعتراض به سانسور داخلی که به وسیله هوشنگ وزیری، مدیر عامل و سردبیر روزنامه اعمال می‌شد، دست از کار کشیدند.

به دنبال این اعتصاب «آیندگان»، یک‌شنبه در چهار صفحه منتشر شد و از دوشنبه دیگر انتشار نیافت. گفته شده است در سانسور داخلی روزنامه، داریوش همایون، وزیر سابق اطلاعات، نقش داشته است.

پرویز ثابتی برکنار شد

به نوشته نشریه «ایرانشهر»، پرویز ثابتی، رییس کمیته ضدخرابکاری ساواک که به عنوان یک مقام امنیتی بارها در تلویزیون ظاهر شد، همراه با گروه دیگری که هفته‌نامه «ایرانشهر» آنان را آدمخورهای شاه نامیده است، عزل شد.

در فهرست ۳۴ نفره‌ای که توسط این نشریه «آدمخورهای شاه» نامیده شده‌اند، نام افراد زیر آمده است: «پرویز ثابتی، حسن حیدری زنگنه، رضا گوهری، لطیفی، هاشمی، کنگرلو، مسعود حریری، مجتبی امید، علی پاشا بهرامی، ابوالفضل موحدی، محمد‌تقی دردانی، زین‌العابدین بروجردی، اکبر دادستان، محمود عسگریان، جعفر گوهری، زالتاش، ناصر گرجیان‌فر، صدارت، کشاورز، جواد عظیمی، زند وکیل، فتوحی، محسن معالی‌پور، امیر‌هوشنگ شریف، خسروزاده، سیامک اعلایی، صدقی وزیری، میرسپاسی، هوشنگ سلیمی تهرانی، مصطفی محسنی، رنجبر مطلق، احمد‌علی منصوری، حسین‌علی وثوقی‌نیا، فرامرز صارمی».

روزنامه «ایرانشهر» در مورد این افراد نوشته است: «به‌جز پرویز ثابتی که اولاً سخت مواظب جان خود بود و راه میان خانه و محل کار خود را معمولاً با هلی‌کوپتر و در موارد دیگر با اتومبیل زره‌پوش مخصوص طی می‌کرد و ثانیاً هرگز تصور چنین روزی را به خواب نیز نمی‌دید و بدین جهت از افشای نام و نمایش چهره و قیافه خویش وحشتی نداشت، دیگر زنده‌خورهای شاه در مواجهه با زندانیان و به هنگام شکنجه آنان از اسامی جعلی متفاوت استفاده می‌کردند. اسامی دکتر حسین‌زاده، پرویز‌خان، آیرم، زمانی، عضدی، جلاد منوچهری، تهرانی، رسولی و حسینی نام‌هایی است که تا سال‌های دراز خاطره تلخ زندان‌ها را در جان زبده‌ترین فرزندان جامعه ما زنده نگه خواهد داشت».