تاریخ انتشار: ۱۴ آبان ۱۳۸۹ • چاپ کنید    
پامِلا پال

آیا وجود پدران ضروری است؟

ترجمه‌ی ونداد زمانی

برداشت عمومی در تمام جوامع بشری همیشه حکایت از این داشته است که پدران نقش اساسی در تربیت فرزندان خانواده دارند. باراک اوباما در سخنرانی روز پدر در سال ۲۰۰۸ خطاب به ملت امریکا این باور عمومی را تکرار کرد و از پدران به عنوان آموزگار و مربی یاد نمود.

اوباما با پشتیبانی از نقش پدر به‌عنوان الگویی برای فرزندان، از تأثیرات ناگواری سخن گفت که از غیبت پدر در خانواده ایجاد می‌شود. او با ردیف کردن آمارهای مربوط به ناهنجاری‌های رفتاری در کودکانی که از بی‌پدری در رنج هستند به همان باورهای عمومی جامعه که کسی در صحت و سقم آنها شک نمی‌کند، تکیه کرد.

اوباما بر سرنوشت‌های ناگواری نظیر این‌که بچه‌های محروم از پدر، پنج بار بیشتر از سایر کودکان در خطر فقر خواهند بود، تأکید می‌کرد. خطر ترک تحصیل برای بچه‌هایی که در خانه‌ی بی‌پدر زندگی ‌می‌کنند ۹ برابر بیشتر از بقیه است و یا اینکه بچه‌های مزبور ۲۰ بار بیشتر از کودکان دیگر امکان به زندان افتادن دارند، این آمارهای ترساننده از همان باور عمومی ناشی می‌شود که فکر می‌کند برای این ادعاها، تحقیقات علمی ثابت‌شده نیز وجود دارد.

انسان بسیار موفقی همچون اوباما که خودش محصول یک خانواده‌ی محروم از پدر بوده است در میان این همه اطلاعات به‌اصطلاح مستند، موجودی عجیب و استثنایی جلوه می‌کند که توانسته است به شکل معجزه‌‌آسایی‌ از انواع خطرها و ناهنجاری‌های بی پدری، سالم بیرون بیاید. بر طبق این نوع حدس وگمان به ظاهر معتبر، بقیه‌ی بچه‌های محروم از ‌پدر، اگر جنایتکار نشوند، ناگزیر در یکی از انواع طبقه‌بندی‌های کلیشه‌ای نظیر بی‌بخارِ و توسری‌خور، عقده‌ای‌ و چاق و شلخته بودن می‌گنجند.


نقش پدران

ما مادران فمینیست لیبرال که با شوق و ذوق تمام، بیرون از خانه مشغول کار هستیم و بعد از کار روزانه در خانه به بچه‌داری می‌پردازیم، از باور بسیار مثبت درباره‌ی نقش حیاتی پدران در کنار فرزندان حمایت‌ می‌کنیم. ما به شوهران‌مان می‌گوییم که بله، شما تأثیر مهمی در شکل‌گیری شخصیت بچه‌ها دارید و منبع منحصر‌به‌فرد و مفیدی در پرورش فرزندان‌مان هستید.

مشکل اصلی در این نهفته است که هیچ‌کدام از ادعاها و باورهای عمومی درباره‌ی نقش و ضرورت پدران، که آقای اوباما نیز آن را در سخنرانی روز پدر تکرار کرده است از نظر علمی اثبات نشده است.فصلنامه‌ی «ازدواج و خانواده» در شماره‌ی زمستان گذشته، گزارشی از خانم «جودیث استیسی» استاد جامعه‌شناسی دانشگاه نیویورک و آقای «تیموتی بیبلارز» متخصص سنجش آمار دانشگاه کالیفرنیا1 چاپ کرده است تحت عنوان «بازنگری و مشاوره‌ی مدارک موجود درباره‌ی نقشِ جنسیت والدین در سرپرستی کودکان» که در آن بسیاری از داده‌های ظاهراً‌ً به‌اثبات‌رسیده را به نقد کشیده‌اند.

دو محقق فوق در بررسی‌های‌شان بر این نکته‌ی اساسی انگشت گذاشته‌اند که بسیاری از تحقیقاتی که از نقش مؤثر پدران در پرورش فرزندان طرفداری می‌کنند، پایه‌‌های مقایسه و تطبیق علمی را رعایت نکرده‌اند.تحقیقات فوق به جای آنکه فرق بین خانواده‌‌ای که زوج زن وشوهر آن را سرپرستی می‌کنند را با زوج دو‌ پدر (گی‌ها) و یا زوج‌ دو مادر (لِزبین‌ها) مد نظر قرار دهند بیشتر تحقیقات خود را به مقایسه بین خانواده‌ی زوج زن وشوهر و خانواده‌‌ی زنان مجرد معطوف کرده بودند.


غیبت پدر در خانواده پدر

بررسی‌های جدید از تحقیقات قبلی نشان داده است که با در نظر گرفتن شیوه‌های برابر و منطقی‌تر مقایسه، مادران مجرد در زندگی فرزندان خود بیشتر حضور دارند، آنها رابطه و گفت‌وگوی صمیمی‌تری را با فرزندان خود در پیش می‌گیرند، در ایجاد قوانین و منش‌های رفتاری برای فرزندان موفقیت بیشتری دارند و از همه مهم‌تر، احساس نزدیکی بیشتری با فرزندان خود دارند.

تحقیقات فوق در ضمن نشان داده است بچه‌هایی که با مادران مجرد زندگی می‌کنند دانش‌آموزان موفق‌تری هستند و نوجوانان این‌گونه خانواده‌ها، در مقایسه با نوجوانانی که با پدران مجرد زندگی می‌کنند گرایش کمتری به مواد مخدر و اعمال خلاف دارند.

از دید استیسی و بابیلارز، کیفیت رفتار والدین، عامل اساسی در پرورش کودکان می‌باشد و نوع جنسیت آنها اصلاً مهم نیست. مثلاً ثابت شده است که نقش کلیدی یک مادر دوم در خانه‌ی «لزبین» موثرتر از نقش یک پدر است. والدین «لزبین» وقت بیشتری با فرزندان خود صرف می‌کنند. آنها بیشتر از زوجِ زن و شوهر (والدین) با فرزندان خود رابطه‌ی عاطفی ایجاد می‌کنند. آنها حتی کمتر از زن و شوهرها با فرزندان خود جر و بحث می‌کنند.

به نقل از این دو محقق: «بر اساس تحقیقات علمی منتشر‌شده در منابع علمی، وقتی که دو زن تشکیل خانواده می‌دهند و سرپرستی فرزندان را بر عهده می‌گیرند، در عمل به اندازه‌ی دو مادر طبقه‌ی متوسط، احساسات و مسئولیت زنانه برای فرزندان خود به ارمغان می‌آورند؛ کیفیت دوچندانی که آنها را نسبت به زوجِ زن و شوهر، والدین واجد شرائط‌تری می‌سازد».

با وجود داده‌های علمی و تجربه‌های موفق و عملی از شیوه‌های جدید و متنوعِ خانواده در دنیای معاصر، هنوز اعتقاد به نقش ضروری پدر در فرهنگ جامعه ریشه‌های عمیق دارد. فرهنگی که بر ظبق سنت کهنسال، حضور پدران را در خانواده بدون شک و تردید، بهتر از مردان و یا زنانی می‌داند که جای آنها را در خانواده می‌گیرند.

خبر بد برای پدران دنیای جدید این است که مدارک معتبر علمی و برخواسته از تحقیقات مستند و میدانی وجود ندارد که اهمیت و ضرورت آنها در تربیت فرزندان خانواده را تائید کند. با این حال، خبر خوش برای پدران این است که به هر حال، ما به وجود آنها عادت کرده‌ایم.

1- consolidated the available data on the role of gender in child rearing

Pamela Paul , Are Fathers Necessary? The Atlantic Here

Share/Save/Bookmark
نظرات بیان شده در این نوشته الزاماً نظرات سایت زمانه نیست.

نظرهای خوانندگان

البته مقایسه کشورهای پیشرفته با در حال توسعه تا اندازه فراوانی صحیح نیست. به هر حال به نظر بنده با توجه به اینکه در کشوری نظیر ایران که زنان بیشتر مصرف کننده هستند ونقش اصلی تامین معیشت خانواده بر عهده پدر می باشد (در شرایط دشوار کنونی)مادران نقش اصلی تربیت فرزندان را بر عهده دارند.اما وضعیت اسفناک جامعه امروز نشان از دسته گلی است که مادران امروز به آب داده اند....

-- چ ، Nov 5, 2010

در تحویل سالم و موفق کودک به جامعه ، هم پدر و هم مادر ، هر دو در تربیت کودک نقش دارند .... با این توضیح که نقش مادر ، مادریست و نقش پدر ، پدری و این دو متفاوت

فکر می کنم کمتر مادری باشد که بتواند نقش پدر را در تربیت سالم و موفق فرزند ، پر کند و یا بر عکس هیچ پدری نمی تواند نقش مادر را هم، در زندگی کودک داشته باشد

ممکن است پدری ، نقش خود را فراموش کرده و نقش مادر را برای کودک بازی کند
ممکن است مادری ، نقش خود را کنار گذاشته و نقش پدر را در زندگی انجام دهد
ولی نقص در هر کدام ، می تواند در تربیت فرزند و هم آهنگ کردن کودک با لایه های مختلف و پیچیده اجتماع دچار خلل شده و ضایعه بیافریند
و اینجاست که نقش افراد نزدیک و فامیل و البته جامعه در پر کردن این نقش پر رنگ و با اهمیت میشود تا دنیای فردا با افراد سالم بهتر ساخته شود

-- محسن ، Nov 5, 2010

جالب بود

-- 2run ، Nov 5, 2010

آقایان که بدشان نمیاید.کاملأ سلب مسئولیت از بچه داری بکنند و بروند دنبال کیفشان!!!

-- بدون نام ، Nov 5, 2010

اگر کسی بپرسد وجود فلان گروه اجتماعی ضروری است یا نه متهم به فاشیسم می شود اما نوبت به پدران که می رسد این حرف ها می شود جزو مدرن بودن

-- بدون نام ، Nov 5, 2010

احمقانه ترین مقاله ای که تا حالا دیدم!!! راستی پس بچه پسر از کی باید الگو بگیره از مادرش ؟! دلیل بیشتر بودش گی ها در پسر هایی که بدون پدر بزرگ شدن چیه؟

-- بدون نام ، Nov 6, 2010

The lesbian families should be reminded that to have a child, one man is certainly needed!

-- بدون نام ، Nov 6, 2010

مهم نیست که همه مقالاتی که آقای زمانی تهیه می کنند درست باشد مهم تفاوت و تنوعی است که ایشان با درایت تمام بازتاب می دهند

-- ziba ، Nov 7, 2010

نظر بدهید

(نظر شما پس از تایید دبیر وب‌سایت منتشر می‌شود.)
-لطفا به زبان فارسی کامنت بگذارید.
برای نوشتن به زبان فارسی می توانید از ادیتور زمانه استفاده کنید.
-کامنتهایی که حاوی اتهام، توهین و یا حمله شخصی باشد هرز محسوب می شود و منتشر نخواهد شد.


(نشانی ایمیل‌تان نزد ما مانده، منتشر نمی‌شود)