May 2010

میلیونرهای زاغه‌نشین!

فرشاد سروش: ضرورت بازنگری در برخورد با ادبیات عامه‌پسند احساس می‌شود. یکی از ساده‌ترین راه‌ها برای آغاز تغییر دیدگاه نسبت به این نوع از آفرینش‌های ادبی جدی گرفتن این دسته از آثار و نقد و بررسی و گفت‌وگوهای انتقادی درباره‌ی آنهاست. «یوسف علیخانی»، داستان‌نویس شناخته‌شده، اخیراً گام مهمی در این زمینه برداشته و آن انتشار یک کتاب شامل گفت‌وگوهایی با ۱۴ نویسنده‌ی عامه‌پسند است!

تاملی کوتاه بر از دست رفتن

فرشاد سروش: «یک زن بدبخت» جدیدترین رمانی است که از این نویسنده در ایران چاپ شده است. این کتاب آخرین رمان براتیگان محسوب می‌شود. او دو سال پیش از مرگ‌اش نگارش «یک زن بدبخت» را به پایان رساند اما آن‌را منتشر نکرد. شانزده سال پس از مرگ این نویسنده‌ی آوانگارد، دخترش تصمیم گرفت این کتاب را به چاپ بسپرد و اثر سرانجام در سال ۲۰۰۰ میلادی در دسترس دوستداران براتیگان قرار گرفت.

کهن‌ترین داستان ایرانی و پیکاسو

فرشاد سروش: کارنامه مثل یک رمان مدرن و خواندنی امروزی می‌آغازد، گره‌افکنی و گره‌گشایی و فضاسازی می‌کند، کاراکتر می‌آفریند، کشمکش می‌سازد و عاطفه و احساس برمی‌انگیزد. چیره‌دستی در پرداخت داستان و ارایه‌ی روایتی این چنین ظریف و خواندنی هنرمندی نیاکان ما را به رخ می‌کشد. «کارنامه‌ی اردشیر بابکان» متنی مایه‌ی مباهات همه‌ی ایرانیان و ستونی درخشان در تاریخ هنر ایرانشهر است، و کتابی است که داغ از دست رفتن آثار گرانقدر مشابه را در دل می‌نشاند.

نوستالژی داستان ناب و طنز سیاسی

فرشاد سروش: به رغم نقش مهم زبان در مجموعه داستان «باغ اناری»، نوشته‌ی «محمد شریفی» باید گفت این مجموعه فقط در زبان خلاصه نشده و غیرقابل ترجمه نیست. داستان‌های کتاب، به‌واسطه‌ی پلات‌های بدیع و جذاب، داستان‌هایی هستند که می‌توان آن‌ها را به هر زبانی برگردان کرد. قطعاً در فرآیند ترجمه عنصر زبان از دست خواهد رفت، اما فقط به عنوان یک عنصر، نه فنداسیونی که با از دست رفتن‌اش داستان فرو بریزد. زبان همه‌چیز «باغ اناری» نیست.

پیوند زندگی با ادبیات و مهمانی نارنج‌ها

فرشاد سروش: نشر افق در ایران تصمیم دارد تعدادی از آثار مهم «ارنست همینگوی،» را در مجموعه‌ای با عنوان «میراث همینگوی» به چاپ بسپارد. از «میراث همینگوی» تاکنون رمان «پیرمرد و دریا» (با ترجمه‌ی نازی عظیما) منتشر شده و «مردان بدون زنان» دومین کتاب این مجموعه است که وارد بازار کتاب می‌شود. اگر در شاهکار بودن بسیاری از نوشته‌های همینگوی مناقشه نکنیم، آثار درخشان را باید همگام با تحولات زبانی هرچند سال یک بار مجدداً ترجمه کرد، و این مجموعه چنین رویکردی را تحقق می‌بخشد.